Nadat ik op Eerste Pinksterdag wel heel veel zon op m'n lijf gehad had, was het op Tweede Pinksterdag tijd voor een binnenactiviteit.
Na eerst 's morgens gewerkt te hebben, was het 's middags tijd om met m'n meiden een appeltaart te bakken. De banaan die ik toe wilde voegen werd vriendelijk doch resoluut van de hand gewezen, dus het werd een klassieke appeltaart. Echt een plaatje voordat deze de magnetronoven in ging.
Na een half uurtje vonden we de appeltaart nog wel erg witjes en ook na de officiële baktijd van 60 minuten vonden we de appeltaart maar een "bleekie". Ik besloot de appeltaart op het hoge rooster verder te laten bakken, helaas bleek dat niet zo'n goed idee, want binnen no time zag mijn jongste rook uit de magnetronoven komen en zag ik de taart branden toen ik het deurtje opende. Weg "bleekie", welkom zwartgeblakerde appeltaart. Ik rende meteen met de taart naar het open raam en heb deze daar even af laten koelen.
Toen ik zelf bekomen was, niet begrijpend hoe dit toch kon gebeuren, heb ik de zwartgeblakerde reepjes van de taart afgeschept en het geheel nogmaals in de inmiddels schoongemaakte magnetronoven gezet. Het uiteindelijke resultaat zag er niet als een strakke punt appeltaart maar bleek gelukkig wel erg smakelijk.
Tijdens de baktijd hebben m'n jongste en ik allebei een kaartje gemaakt. Haar zelf ontworpen en gemaakte kaart staat hier meteen onder. Ik vind het een plaatje.
Voor mijn kaartje heb ik de schets van
Card Paterns gebruikt.